Karakteriseringsspellen voor theater

Het creëren van een personage is de fundamentele taak van de acteur. De acteur moet de fysieke en vocale kwaliteiten belichamen die het personage tot leven brengen. Bovendien zal de historische tijdsperiode waarin het leven van het personage zich afspeelt, de karakteriseringskeuzes beïnvloeden. Doorgewinterde acteurs kunnen karakteriseringsspellen gebruiken om hun vaardigheden aan te scherpen, terwijl beginners en studenten karakteriseringsvaardigheden beginnen te ontwikkelen door middel van eenvoudige oefeningen.

Fysieke karakterisering

Fysieke karakterisering omvat hoe een acteur loopt, hoe hij zijn lichaam gebruikt en welke gezichtsuitdrukkingen hij maakt. Een eenvoudig spel om dit concept te introduceren is dat elke acteur de speelruimte betreedt, de speelruimte oversteekt en de ruimte verlaat terwijl hij het personage fysiek belichaamt. Elke acteur zou een schaal van één tot tien moeten krijgen om mee te werken, waarbij één de acteur in zijn eigen neutrale houding en loop voorstelt en tien de meest overdreven fysieke representatie is van het personage dat hij kan beheersen. De taak van de acteur is om op niveau één binnen te komen en op niveau tien te verlaten. Zodra elke acteur zijn kruis heeft gemaakt, moeten de observerende acteurs de kenmerken beschrijven die ze fysiek belichaamd zagen met behulp van bijvoeglijke naamwoorden zoals dom, gemeen, doelloos, verdrietig, boos, enz.

Vocale karakterisering

Voor dit improvisatiespel zit elke acteur samen met een andere acteur die zich voordoet als een interviewer en beantwoordt hij vragen over het leven, de meningen en gevoelens van zijn personage. De interviewer moet algemene vragen stellen, zoals: "Waar ben je opgegroeid?" en "Was je jeugd gelukkig?" Vragen die specifiek betrekking hebben op de omstandigheden van elk individueel personage, zoals: "Hoe ben je koning geworden?" als het personage bijvoorbeeld Macbeth is, of: "Waarom heb je je ouders niet verteld dat je met Romeo bent getrouwd?" als het personage Juliet is, zijn ook nuttig.De acteur die wordt geïnterviewd, moet zijn aandacht richten op het creëren van het vocale ritme en de toonhoogte die het beste bij het personage passen, terwijl de observerende acteurs beschrijvingen moeten geven van de vocale karakterisering die ze na elk interview hebben gehoord.

Historische karakterisering

Bij het maken van personages voor historische toneelstukken zijn vaak koninklijke personages en bedienden betrokken, wat vereist dat acteurs rekening houden met de status van hun personage bij het creëren van een nauwkeurige karakterisering. Personages met een hoge status zullen andere personages recht in de ogen kijken en een ruime ligplaats op het podium eisen. Personages met een lagere status kunnen hun ogen neergeslagen houden en ervoor zorgen dat ze achter die met een hogere status aan gaan. Karakters met een hoge status spreken met vastberadenheid, terwijl karakters met een lage status kunnen stamelen of fluisteren. Vraag de acteurs, drie tegelijk, om een ​​getal uit een hoed te trekken - één, twee of drie, waarbij één de hoogste status is en drie de laagste. Elk van de acteurs vertegenwoordigt vervolgens de status die hij heeft gekozen en observeert de andere twee terwijl ze hetzelfde doen. De waarnemers raden vervolgens de "pikorde" van de acteurs.

Karakteriseringsspellen voor beginners

Voor beginnend vocaal werk beginnen de deelnemers in een cirkel te staan. Elke deelnemer moet een eenvoudige regel tekst krijgen, zoals "To be or not to be, that is the question", en moet deze eerst met zijn normale stem spreken. Vervolgens moeten ze vocale karakteriseringssuggesties krijgen om mee te experimenteren, zoals 'stripfiguur', 'drillsergeant' of 'sexy filmster'. De acteurs moeten één voor één spreken, zodat hun stemmen van toonhoogte en ritme kunnen veranderen om te passen bij hun idee van het voorgestelde personage. Om te beginnen met fysiek karakterwerk, moeten de acteurs normaal door de ruimte bewegen en dan dezelfde karakteriseringen gebruiken die ze gebruikten voor het vocale werk, waarbij ze proberen het bewegingsritme van het voorgestelde personage te creëren.